افزایش علایم تغییرات اقلیمی در قطب شمال
تاریخ انتشار: ۱۵ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۵۴۴۶۰۴
نتایج پژوهش دانشمندان درخصوص یخ دریا در قطب شمال بیانگر نقش تغییرات اقلیمی در چرخه انجماد و ذوب یخ است، آنها امیدوار هستند یافته‌های این تحقیق موجب دستیابی به اطلاعات کامل از سیستم یخی- اقیانوسی قطب شمال شود.
به گزارش گروه علم و آموزش ایران اکونومیست از وبگاه فیز (phys)، سال‌ها بررسی و پژوهش بیانگر آن است که علایم تغییرات اقلیمی در قطب شمال در حال شدت‌گرفتن است و یخ‌های این منطقه تحت تأثیر افزایش گرمایش قطب شمال قرار گرفته‌اند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
یخ دریا تبادل گرما و جرم بین جَو و اقیانوس را به میزان زیادی تغییر می‌دهد؛ بنابراین، زمان شروع ذوب یخ‌ها و شروع یخ‌زدگی و همچنین طول فصل‌های ذوب و یخبندان، نقشی مهمی در «بودجه گرمایی» سیستم جو، یخ و اقیانوس دارد. تا به حال، بیشتر پژوهش‌ها شروع ذوب و یخ‌زدگی قطب شمال را با استفاده از مشاهدات سنجش از راه دور از سطح محاسبه کرده‌اند اما به ندرت فرآیند یخ‌زدن و ذوب‌شدن را در پایه یخ دریا بررسی کرده‌اند.
یک تیم پژوهشی بین‌المللی اخیرا داده‌های چندمنبعی را از سال ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۸ میلادی ترکیب کردند تا تغییرات مکانی و زمانی شروع ذوب یا یخ‌زدگی سطحی و پایه را بررسی و سازوکار (مکانیسم) آنها را کشف کنند. این یافته‌ها دانسته‌های ما را درباره تغییرات جو، یخ، اقیانوس و تعادل جرم یخ در قطب شمال افزایش می‌دهد.
لانگ لین (Long Lin) از پژوهشگران مؤسسه تحقیقات قطبی چین با تشریح این پژوهش توضیح داد: ضخامت کمتر یخ و پوشش نازک‌تر برف باعث شروع زودتر یخ‌زدگی پایه می‌شود. اقیانوس نقش فرافصلی در تنظیم رشد یا پوسیدگی یخ دریا ایفا می‌کند.
پژوهشگران دریافتند که میانگین کلی شروع یخبندان پایه یخ چندساله قطب شمال تقریباً سه ماه دیرتر از سطح آن بوده است. پایه یخ در مقایسه با سطح آن دیرتر یخ می‌زند و این به تنظیم ظرفیت گرمایی یخ دریا و رهاشدن گرمای اقیانوس از لایه مختلط اقیانوس و سطح زیرین آن مرتبط است.
به گفته لین، یخ‌های نازک‌تر معمولاً فصل انجماد طولانی‌تری را تجربه می‌کنند؛ اما رشد کل یخ نمی‌تواند از دست‌رفتن یخ دریا در تابستان را جبران کند. از دیدگاهی دیگر، خودتنظیمی سیستم یخی- اقیانوسی دریای قطب شمال، از بین‌رفتن یخ در دریای قطب شمال را به تأخیر می‌اندازد.
نتایج این پژوهش، اولین تصویر کامل را از چرخه یخ‌زدن و ذوب‌شدن یخ‌های قطب شمال و جفت‌شدن آن با اتمسفر بالا و اقیانوس زیرین ارائه می‌دهد و بر اهمیت نظارت جامع هم‌زمان بر سیستم هوا، یخ، اقیانوس تأکید می‌کند.
پژوهشگران امیدوار هستند نتایج این پژوهش باعث فهم کامل سیستم یخی، اقیانوسی قطب شمال شود.
منبع: خبرگزاری ایرنا برچسب ها: تغییرات اقلیمی ، گرمایش زمین ، آب ، برف و یخ ، قطب شمال ، اقیانوس شناسیمنبع: ایران اکونومیست
کلیدواژه: تغییرات اقلیمی گرمایش زمین آب برف و یخ قطب شمال اقیانوس شناسی تغییرات اقلیمی قطب شمال یخ دریا یخ زدگی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۵۴۴۶۰۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کشف موجوداتی که 540 میلیون سال قبل اقیانوس‌های زمین را نورانی می‌کردند (+عکس)
بسیاری از موجودات آب‌های جهان را نورانی می‌کنند. از میکرواوگانیسم‌هایی گرفته که خطوط ساحلی را در تاریکی شب به رنگ آبی برقدار در می‌آورند تا قلابچه‌ماهی‌های اعماق دریا که از فریب‌دهنده‌های درخشان‌شان برای اغوا کردن طعمه استفاده می‌کنند، طیف وسیعی از مخلوقات دریایی از طریق پدیده‌ای طبیعی با عنوان بیولومینانس یا زیست‌تابی از خودشان نور ساطع می‌کنند.
به گزارش راهنماتو، اکنون نتایج یک مطالعه تازه از اولین نمونه‌های زیست‌تاب‌ها در روی سیاره زمین پرده برداشته و تاریخ حضور آنها به روی زمین را تا زمان آغاز نخستین روزهای حیات حیوانات به عقب کشیده است. بر اساس این مطالعه در حدود 540میلیون سال قبل، حیوانات نرم و شاخه‌داری با عنوان اوکتوکورال‌ها شروع به نورانی کردن اقیانوس‌ها کردند.
نتایج این مطالعه که در نشریه Proceedings of the Royal Society منتشر شده است، از رابطه اوکتوکورال‌های اقیانوس‌های مدرن ما استفاده کرده تا به سمت عقب حرکت کند و مشخص کند این زیست‌تاب‌های ورقه-مانند چه زمانی پا به قلمرو حیوانات گذاشتند.
در دریاهای امروزی، اوکتوکورال‌ها انواعی از فرم‌ها مانند قلم‌های دریایی، پنکه‌های دریایی و مرجان‌های نرم را دارند. دانیل دلئو، زیست‌شناسی که این مقاله را برای موزه تاریخ طبیعی آمریکا نوشته است، می‌گوید:
«اوکتوکورال‌ها مرجان‌های نرم‌تنی به شکل درخت هستند. نام‌شان را از قرینگی بدن‌شان که هشت قسمت دارد، گرفته‌اند. اوکتوکورال‌ها اغلب باغ‌های مرجانی و جنگل‌های حیوانی در اقیانوس، به خصوص در اعماق آب، درست می‌کنند که می‌تواند خانه و پرورشگاهی برای طیفی از حیوانات باشد.»
در این مطالعه محققان به این دلیل روی اوکتوکورال‌ها تمرکز کردند که اغلب آنها زیست‌تاب هستند. درست مثل همه ارگانیسم‌های زیست‌تاب، در اوکتوکورال‌ها هم آنیزمی با عنوان لیوسفراس با ترکیب لوسیفرین واکنش نشان می‌دهد و نور تولید می‌کند.
جانورشناسان تاکنون توانسته‌اند تخمین بزنند که توانایی نورتابی حدودا 100بار در میان این حیوانات فرگشت یافته است. اما اینکه این موجودات زنده دقیقه از چه زمانی به قابلیت نورتابی مجهز شدند، مشخص نبود.
تا قبل از مطالعه اخیر، قدیمی‌ترین نمونه شناخته‌شده زیست‌تابی به سخت‌پوستان 267میلیون ساله نسبت داده شده بود. دلئو و همکاران نویسنده‌اش انتظار داشتند که این توانایی بسیار قدیمی‌تر باشد. اوکتوکورال‌ها با گونه‌های نورانی متعددشان، به نظر می‌رسید که گروه خوبی برای گردآوری شواهد باشند.
دلئو می‌گوید:
«اوکتوکورال‌ها به دلیل بدن‌های نرم‌شان مثل مرجان‌های استخوانی و سنگی فسیل نمی‌شوند.»
بعضی وقت‌ها تنها ماده‌ای که در اختیار کارشناسان است، بخش‌های کوچک و سخت سازه‌های مرجانی به نام اسکلریت است. واکنش زیست‌شیمیایی حیاتی را هم نمی‌توان مستقیما در فسیل‌ها مشاهده کرد، بنابراین کارشناسان می‌بایست به خطوط دیگری از شواهد برای رسیدن به خواستگاه زیست‌تاب‌ها تکیه می‌کردند.
دلئو و همکارانش برای پاسخ به این پرسش به درخت خانوادگی اوکتوکورال‌ها پرداختند. آنها برای آنکه فرگشت زیست‌تابی در اوکتوکورال‌ها را دنبال کنند، به شباهت‌های ژنتیکی در میان اوکتوکورال‌ها و خویشاوندان‌شان پرداختند. حدودا 3500 یا تعداد بیش‌تری از اوکتوکورال‌ها به گروهی بزرگ‌تر به نام آنتوزوآ تعلق دارند که مرجان‌ها و شقایق‌های دریایی را در بر می‌گیرد.
جانورشناسان به دنبال گونه‌هایی بودند که توانایی زیست‌تابی داشتند تا بتوانند تعیین کنند که این توانایی چند بار در میان این حیوانات فرگشت یافته است. علاوه بر آن محققان عمقی که اوکتوکورال‌ها در آن زندگی می‌کنند را بررسی کردند تا ببیند آیا نورتابی در عمق و سطح دچار فرگشت شده یا خیر.
با همه این ارزیابی‌ها آنها تخمین زدند که اجداد اوکتوکورال‌ها چه شکلی بودند و از کی در دریاها پدیدار شدند.
محققان پیشنهاد می‌دهند که توانایی زیست‌تابی در اوکتوکورال‌هایی با مکانیزم‌های زیستی مشترک آن‌چنان شایع است که آخرین جد مشترک این گروه احتمالا زیست‌تاب بوده است.
این جد در آغاز دوره کامبرین در حدود 542 میلیون سال قبل، زمانی که جهان در بسیاری از ابعاد در حال شکوفایی بوده و اشکال تازه حیوانات به سرعت در حال تنوع‌یافتن بودند، زندگی می‌کرده است. آنها همچنین تخمین زده‌اند که نخستین زیست‌تاب‌ها احتمالا در آب‌های کم‌عمق به وجود آمده‌اند و بعدها به آب‌های عمیق راه یافته‌اند.
کانال عصر ایران در تلگرام
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»